We stonden vroeg op. ‘s Morgens, net na zonsopkomst, is het in de bergen toch altijd wel het mooist. De wolken die laag tegen de bergen aanhingen, de lange slagschaduwen gevormd door de laagstaande zon, het was ook nu weer prachtig. De vorige dag waren we ’s avonds met volle bepakking Mount Brandon opgelopen en we dachten dat we vlak onder de top kamp hadden gemaakt maar dat viel een beetje tegen. We deden er nog eens ruim een uur over om de top te bereiken. Er was nog niemand en het uitzicht was schitterend. We liepen terug naar beneden, onderweg pikten we de tent op, die hadden we laten staan. Halverwege de afdaling kwamen we de eerste klimmers tegen. Toch best wel weer een pittige tocht zo. Ik zag pas later in ons boekje dat ook dit een zwarte klim was.
