De eerste keer Griekenland, een soort uitgestelde huwelijksreis. Hoe een liedje je kan inspireren om op reis te gaan, Mykonos van Fleet Foxes was voor mij aanleiding om eens te googlen waar de zanger exact op doelde toen hij zong..

Naxos is niet echt bekend bij het grote publiek, de herkenning ligt eerder bij Mykonos en Santorini dan bij Naxos. Ons hotel bevond zich in Naxos de grootste stad op het eiland en tevens de plek waar de boot aankwam. Bij aankomst in de haven viel direct de grote Apollo tempel op, althans wat daarvan over is. Naxos stad is een erg leuk plaatsje met oude kleine straatjes en direct aan het strand.

Het toeristenseizoen was al bijna ten einde en het was daarom vrij rustig. De restaurantuitbaters probeerden de laatste toeristen naar binnen te lokken en de stranden waren bijna leeg. We huurden een auto en toerden wat over het eiland. De rest van het eiland is in tegenstelling tot Naxos stad een stuk minder toeristisch. Kleine weggetjes en kleine dorpjes waar vooral locals wonen. We werden opgehouden door een kudde geiten die door hun herder over de bergen werden begeleid, ongelooflijk hoe die geiten kunnen klimmen. Onze huurauto begaf het bovenop een berg, volgens de verhuurder mochten we bergop de airco niet aanzetten, haha. Ze kwamen de auto omruilen en we konden weer verder.

Naxos heeft verder niet van die typische highlights waar hordes toeristen op af komen. Plaka beach is één van de mooiste stranden van het eiland. We liepen ’s nachts nog een keer naar de resten van de Apollo tempel. Het was al donker en op de weg er naartoe sloegen de golven die je niet aan zag komen over de pier heen met een nat pak en een verhoogde hartslag tot gevolg.

We hebben een heerlijke tijd gehad op Naxos, wat een aangename kennismaking met Griekenland. Na vijf dagen gingen we verder naar Mykonos. Mykonos is echt totaal anders dan Naxos, grote cruiseschepen meren hier aan en het is echt een eiland voor de jetset. Ik ben nog nooit op ibiza geweest maar ik denk dat het daarmee te vergelijken is. Het appartement waar we verbleven was ook een stuk meer luxueus. Er zat een heerlijk zwembad bij waar we veel gebruik van hebben gemaakt.

We zaten op loopafstand van Mykonos stad, wel een flink stuk lopen trouwens, voornamelijk op de terugweg omhoog. Mykonos stad is echt een prachtig stadje met witte huizen, kleine straatjes, kerkjes en gezellige binnentuinen. De vijf oude witte molens op een rij zijn misschien wel het meest iconische plaatje van mykonos. Daarnaast is “little venice”, een serie huizen die aan het water waar de balkonnetjes uitsteken over het water een mooie highlight. We hebben heerlijk gegeten in één van de binnentuinen, wat een sfeervol stadje is het. 

We huurden een quad om het eiland te verkennen. We hopten van strandje naar strandje, het ene nog mooier dan het ander. Grote zeiljachten gingen voor anker bij de drukste stranden, puur om te pochen. Goudbruin gebakken kwamen we terug die dag, heerlijk genoten. 

Mykonos was echt fantastisch. Na een aantal dagan gingen we alweer verder naar de volgende bestemming, Paros. 

Paros was oké, hier was het seizoen wel echt helemaal ten einde, er waren nog maar weinig toeristen te vinden. We relaxten wat op het strand en we huurden een scooter en crossten het eiland over, Paros is verder niet heel bijzonder. We bezochten nog een druipstenengrot op antiparos een aangrenzend eilandje dat was nog we de moeite waard. Helaas dus een beetje een tegenvaller na Naxos en Mykonos. Op naar het laatste eiland, Santorini!

Het eiland waar we ook op de heenreis al geweest waren was na Paros wel weer een stuk leuker. We zaten in het plaatsje Kamari aan de oostzijde van het eiland. Santorini is een vulkanisch eiland, in vroeger tijden heeft een enorme uitbarsting ervoor gezorgd dat de grootste stad op het eiland verdween onder een dikke laag puimsteen. Het middelste gedeelte van de vulkaan is in zee gezakt en daardoor is Santorini nu een cirkelvormig eiland. Het vulkanische is nog goed terug te zien in de zwarte rotsen en het zwarte zand op het strand van Kamari.

Helaas zat het weer een beetje tegen en op het strand begon het wel een beetje frisser te worden. Eind september is natuurlijk wel wat meer onvoorspelbaar qua weer dan in de zomermaanden. Op Santorini was het toeristenseizoen zeker nog niet voorbij. In het populaire plaatsje Oia bundelden massa’s toeristen zich om de mooie zonsondergang te aanschouwen. Oia is voor Santorini hét plaatje uit de reisgids. De witte huizen op het zwarte gesteente, heel erg iconisch. 

Ook op Santorini huurden we een autootje om nog wat van het eiland te zien. Via een enorm steile  slingerweg omhoog reden we vanuit Kamari naar Ancient Thera, een ruïne hoog in de bergen. Ruïnes vinden wij eigenlijk niet heel boeiend maar wel tof om even op grote hoogte te zijn. Het waaide er enorm hard en het was er zelfs een beetje koud. Ook reden we nog naar het rode strand, een bijzonder strand van roodbruin gekleurd gesteente. 

Het was een fantastische reis met veel variatie in korte tijd. Twee weken voor vier eilanden is toch best wel veel, Paros hadden ze er wat mij betreft uit kunnen laten.